Gezichtsuitdrukkingen, zie jij ze?

Gedrag en vraagstukken
Nicole
Adminstrator
Berichten: 8218
Lid geworden op: 30 mei 2008, 11:40

Gezichtsuitdrukkingen, zie jij ze?

Bericht door Nicole » 22 nov 2011, 08:20

In de praktijk merkte ik dat mensen best vaak wijs op de gezichtsuitdrukking van het paard. Steeds vaker merk ik dat mensen daar minder op zijn gaan letten lijkt het wel.
Soms moet ik extra uitleggen dat het paard geen clown is, en met zijn gezichtsuitdrukking werkelijk iets bedoelt. Dan staat een, in de beleving van het paard (hysterisch) lachend mens naast ons die soms de gekste gedachten van het paard 'vertaalt'.

Hoe vaak hoor je niet; 'dat doet ie expres omdat hij het leuk vindt om mij te pesten' of 'kijk, hij denkt kom maar op baas' uitspraken die niets zeggen over het paard wat er staat maar over de gedachte van de mens.
Ik ben er eens een tijdje op gaan letten, en het begint me meer en meer op te vallen dat veel paarden als mensen baby's worden gezien.
Vingertjes die op de neus van het paard tikken, met als bedoeling 'foei' te zeggen, hoofden die worden vastgepakt om de mensenliefde te uiten etc.

Maar het meest vervelende vind ik de paarden die door de eigenaren voor van alles behoed worden en die daar zo onzeker van worden dat ze doorlopend in de problemen komen. Die paarden zijn zo angstig en onzeker dat ze ook zonder dat die mens in de buurt is in de problemen komen. Ze hebben rare onderlinge relaties met ander paarden, worden niet geaccepteerd en uiteraard ligt het altijd aan het paard zelf.
Want ja, 'ja dat doet ie toch zelf'.

Nee, dat doet ie niet zelf, tenzij hij helemaal alleen is. Paarden interacteren doorlopend met de omgeving en vooral met ons. Voor hun zijn wij enorm, belangrijk.
Kijk maar eens naar gapen, de houding van de hals en hoofd, de stand van de oren en tel dat bij elkaar op en je zal zien dat er een nieuwe wereld voor je open gaat. De emotionele wereld van het paard als dier in interactie met ons.

Hoe vaker ik hoor 'Mijn paard communceert met mij!' hoe leuker ik het vind om mensen met hun paard te helpen. :razz: :---:

Want er gaat een wereld voor je open als je hun signalen leert te zien en te begrijpen. Dan kom je ineens dicht bij elkaar, en dan is de rest slechts een kwestie van doen, samen doen.

Misschien leuk om eens te bekijken.
Een serie die achter elkaar is geklikt om die uitdrukkingen en betekenissen te kunenn uitleggen aan anderen. Ik ben wel benieuwd wat jullie hier van vinden.

Casus:
Ik ben in de wei met de camera, het paard komt steeds te dicht bij me en ik wil hem op een afstand hebben. Een paard keer stuur ik hem weg wat ik doe door met het camaretasje wat dreigend naar hem te zwaaien. Doet geen pijn, maar het effect is er. Hij gaat op een afstandje staan kijken.
Zijn drang om wel bij me te zijn is groot, en dan krijg ik een verzoek an hem. Hij laat blijken met zijn gezicht dat hij 'goede bedoelingen met me heeft' en peilt hoe ik daar over denk.
Ik zie hem kijken of ik naar hem kijk en als hij ziet dat ik hem bekijk gaat hij 'praten' dat doet hij door zijn hoofd wat laag te houden en een ontspannen gaap te laten zien aan me. Die gaap is voor mij bedoeld, want er is geen enkele andere reden om nu te gapen.
Hij controleeert ook overduidelijk of ik hem zie.

Dit doet hij een paar keer en als ik naar hem kijk en met mijn lichaam hem een beetje uitnodig staat hij inderdaad zo weer naast me om verder te gaan met zijn behoefte van dat moment, zijn behoefte aan lijflijk contact.

Kijk zelf maar naar zijn uitdrukkingen, naar wat hij kijkt en vooral naar zijn manier van vertellen dat hij het heel ontspannen bedoelt, zijn manier van zeggen 'ik heb goede bedoelingen met je'.
De serie is achter elkaar genomen. Zomaar een paar seconden.

Afbeelding

Tussendoor de drie keer gaapsessie peilt hij mij steeds, en dan kijkt hij zo aandoenlijk. Die blik is zo oprecht.

Afbeelding
Leef je droom, droom niet je leven...
www.paardentango.nl

smartie
Lid
Berichten: 623
Lid geworden op: 19 sep 2009, 21:21

Bericht door smartie » 22 nov 2011, 14:35

Ga door Nicole, ga door!
Wat ben je toch gezegend dat je de tijd en kans heb om zo dichtbij je paarden te leven! Ik ben vergeleken met jou(en vele anderen) maar een groentje en kan nog zo ontzettend veel leren, ik probeer wel serieus naar mijn paard te luisteren en kijken, maar kan ook zo onnozel daarin zijn, dat ik achteraf pas inzie wat hij me probeerde te vertellen. Mijn onderbuik is echter wel een goede raadgever waar ik naar probeer te luisteren, als mijn gigantisch schreeuwend hoofd er niet bovenuit redeneert.... Bovendien ben ik gezegend met een ongelooflijk fijn paard die behoorlijk veel vertrouwen en zelf vertrouwen heeft, hij staat lekker met 4 benen op de grond, zit over het algemeen aardig goed in zijn vel.
Ik ben blij met je lessen, zo makkelijk vanuit mijn keukenstoel op afstand van Zeeland (175 km??!)Bovendien een genot voor het oog die mooie man van je!
Paarden zijn niet mijn hele leven,zij maken mijn leven heel!

mimi
Lid
Berichten: 186
Lid geworden op: 15 jul 2009, 14:27

Bericht door mimi » 22 nov 2011, 15:51

Smartie: ik kan het niet beter zeggen. Behalve misschien gewoon meeeeer foto's en uitleg.

Nicole
Adminstrator
Berichten: 8218
Lid geworden op: 30 mei 2008, 11:40

Bericht door Nicole » 23 nov 2011, 06:49

Schrik een beetje van je enthousiaste reactie, ik werd laatst aangesproken op mijn kennis die ik zo graag met anderen deel op een, mag ik wel zeggen niet mis te verstane wijze. Daar schrik ik dan weer zo van dat ik denk, laat maar.
Maar ja, ik wil dit zo graag, bestudeer niet zomaar vooral de laatste jaren dagelijks paarden en bestudeer vele boeken (over o.a. psychologie, sociologie etc.) en ooit wil ik toch e.e.a.bundelen omdat het zo leuk en vooral boeiend is. Het gaat ook niet om mij, het gaat om hun.
Ik heb nu de gelegenhied, lees en studeer me suf en pak deze unieke kans dan ook met twee handen aan.
Ik denk dat ook dat velen die wel naar het paard als dier willen en vooral kunnen kijken er denk ik straks heel veel aan kunnen hebben. Je leert anders te kijken, met empathie en met betrokkenheid.

Jij en andere zien thuis vast ook dingen en vraagt je dan af 'betekent dat iets?'
Ja, vast en zeker !!! We zijn ook groepsdieren en voelen net als paarden en vele andere dieren. Als je de communicatie tussen paarden onderling en ook die tegenover ons (dat is geen trainen, maar pure psychologie) gaat leren dan gaat er echt een nieuwe wereld voor je open.
Dan kom je bijna thuis omdat de gevoelens en emoties in de basis hetzelfde zijn, alleen is een paard een paard en wij mens.

Niemand is echt een groentje, vertrouw op jezelf en doe niet wat ik deed, je altijd schamen voor je gevoelens omdat ik altijd dacht dat ik een rare ziekte had, die heette 'gevoelig zijn'. Wat de paarden mij leerden is dat gevoel wel goed is, en het enige wat wij meer zouden moeten doen is terug gaan naar je gevoel en weer opnieuw leren luisteren naar dat gevoel. Zonder redeneren maar je eerste gevoel pakken en niet twijfelen.

Het is precies dat redeneren van ons wat het proces van dat weer opnieuw leren voelen te vaak stuk maakt, en daardoor zie je niet meer wat er is maar wel wat je denkt dat er is. Dat redeneren haalt alle gevoel weg, want in de voorste hersenen is geen plaats voor dat minderwaardige gevoel.

Denk ik...

Dank je trouwens voor de berichtjes, ik durfde al een tijdje niet meer zo goed iets te delen. Dan duw ik Kabul wel naar voren, want hij kan het veel beter 'uitleggen' dan ik. Dat moet ik nog even wat beter leren en me niet te veel aantrekken van boze mensen die mijn studie niet zo serieus nemen.

Ieder zijn eigen ding, maar ook al kom ik heel stoer over, van binnen twijfel ik vaak genoeg. Daarom helpt zo'n berichtje me, nee ons.
Dank je.
Leef je droom, droom niet je leven...
www.paardentango.nl

smartie
Lid
Berichten: 623
Lid geworden op: 19 sep 2009, 21:21

Bericht door smartie » 24 nov 2011, 22:48

Ik ben blij dat je '' iets' aan mijn/onze reaktie hebt, mijn berichtje komt voort uit een strijd die ikzelf al een paar jaar voer met mezelf om meer in kontakt te komen met mijn gevoel.... :? mijn hoofd heeft aardig de hoofdrol ingepikt, en belemmert me zo om naar mijn gevoel te gaan...zucht, het is een lange weg, maar gelukkig echt gelukkig heb ik daar wel Ramiro bij én mijn dochter die op het moment bijzonder goed bezig is met hem (vandaag heeft ze hem uitgebreid gepoetst, hengstenvlecht gemaakt (voor het eerst..!..) hoefjes gedaan/gebalsemed, en een poging gedaan om hem te masseren :( maar hij keek steeds om alsof hij zich afvroeg wat ze daar in vredesnaam deed :mad: /als ik het doe zakt zijn hoofd en staat hij met zijn lipjes te mummelen, maar nu zij een poging deed was het kennelijk niet wat hij van haar gewend was, maar ze had zelf zo'n goed gevoel over dit samen zijn, ohhh heerlijk alsof ik erbij was ipv op mijn werk...)
Jongens ik krijg een eindejaarsgevoel; wij als gezin staan op de drempel van een nieuw begin, mijn man gaat voor zichzelf beginnen.....hahaha, voor ons wordt 2012 erop of... erop dus! Tijd dus om serieus met beide beentjes op de grond te blijven te aarden en te voelen, waar te nemen, leren leren leren dus. Graag meer van je kennis delen en zeker met mooie foto's. Kritiek zal er altijd zijn, maar daar groei je van, als iedereen alleen maar voor je stond te juichen, zou de uitdaging er wellicht niet meer zijn, je hebt ook een prikkel nodig, maar niet van ons (mimi en mij) wij zijn fans :smile:
Paarden zijn niet mijn hele leven,zij maken mijn leven heel!

Nicole
Adminstrator
Berichten: 8218
Lid geworden op: 30 mei 2008, 11:40

Bericht door Nicole » 04 dec 2011, 10:41

Je moest eens weten hoe onzeker ik in het echt ben om te spreken over de emoties van paarden, en van dieren. Hoe vaak ik niet bots met mensen die echt denken dat dieren niet eens nadenken, niets voelen en hun gedrag 'zomaar' doen.

Dat is niet zo, paarde zijn enorme gevoelsdieren. Hun DNA is er toe uitgerust om te vluchten, en als ze dat zouden doen als het gevaar er al is zijn ze te laat. Dan hadden we geen Ramiro, en bestonden we zelf ook niet eens.
Vluchten is iets wat diep in ons allemaal zit, alleen de zoutwaterkrokodil in Australië kent totaal geen angst, maar ja die is een meter of zeven!

Die emoties, en dat is ook wat ik lees in je stukje over je dochter en Ramiro waar duidelijk iets gebeurt tussen haar en hem zijn juist zo prachtig. Soms zijn ze het mooiste wat er is, omdat paarden en andere dieren ook zo puur en vooral eerlijk reageren op ons.

Waar je alleen voorzichtig mee moet zijn is dat ze je niet gaan zien als soortgenoten, wat vaak een gevolg is van het imprinten. De paarden hebben dan niet geleerd dat wij mensen zijn en reageren op ons hetzelfde als op soortgenoten. Een ruin of hengst die je wil dekken is levensgevaarlijk.

Maar, als je het leuk vindt om je gevoel te ontdekken in combinatie met paarden en andere dieren... kom eens langs, ik heb op diot moment twee gevoelige maar ik zeg liever pure paarden staan die je daar heeeeeel veel over kunnen 'vertellen'. :(
Leef je droom, droom niet je leven...
www.paardentango.nl

smartie
Lid
Berichten: 623
Lid geworden op: 19 sep 2009, 21:21

Bericht door smartie » 11 dec 2011, 20:43

We staan nu echt op de drempel van vele nieuwe ervaringen; we hebben besloten dat Ramiro gaat verhuizen! De pensionstal waar hij nu staat is op een melkvee houderij, en Ramiro heeft tijdens het werk last van astmatische ademhaling, vorig jaar soms, maar nu toch meer. Onderzoeken en behandeling heeft nog geen verbetering opgeleverd, en de DA had ook geen opties....Nu ben ik zelf opzoek gegaan naar verklaringen/oplossingen, en ik kom toch uit bij de ammoniak-geur van de koeien, dus ben ik op zoek gegaan naar een stal waar geen koeien zijn. Heel moeilijk omdat de pensionhoudster een vriendin van mij is....Maar goed 1 januari gaat hij verhuizen, ik zie er nogal tegenop, maar goed als we niks doen verbeterd er ook niks. Duim voor ons dat dit de oplossing is
Paarden zijn niet mijn hele leven,zij maken mijn leven heel!

Arti
Lid
Berichten: 1027
Lid geworden op: 05 mar 2009, 13:21

Bericht door Arti » 15 dec 2011, 10:31

Zo herkenbaar Botijo kon me zo aankijken ; mag ik dichterbij komen vrouwtje ?
Zijn hoofd een beetje scheef oortjes op halve stand en dan vragend en likkend kauwend zichzelf aanbieden om misschien iets leuks te doen.
Een heel andere blik en uitdrukking als hij dacht dat ik een worteltje of snoepje bij me had.

Afbeelding

Afbeelding
Je paard is de spiegel van je ziel, polijst hem tot ie blinkt en als je er positief in kijkt zie je iets prachtigs.....

Nicole
Adminstrator
Berichten: 8218
Lid geworden op: 30 mei 2008, 11:40

Bericht door Nicole » 15 dec 2011, 10:47

Smartie: stonden de paarden in dezelfde stal als de koeien?
Want nee, die gaan niet samen. Koeien zijn 'natte' dieren en paarden kunnen daar niet tegen. In oude boerderijen, uit de tijd dat paarden actief meedraaiden in het bedrijf, zie je ook dat er een duidelijke scheiding is tussen de koeien en de paard door middel van een muur met een deur en soms zelfs een tussengangetje. Men wust dat paarden ziek worden van de natte koeien.

Goed dat je een andere plek op gaat zoeken, voor de gezondheid van je paard. Spannend ook, verhuizen. Brengt je vaak als mens dichter bij elkaar, dan hebben ze je zo 'nodig' omdat ze onzeker zijn. Achossie, die Ramiro.
Maar moreel kan het lastig zijn, als de stalhouder je vriendin is.
Komt ze vast wel overheen, en jij ook.
Leef je droom, droom niet je leven...
www.paardentango.nl

smartie
Lid
Berichten: 623
Lid geworden op: 19 sep 2009, 21:21

Bericht door smartie » 19 dec 2011, 21:01

Nee hoor de stal van de koeien staat op zo'n 6 meter afstand, maar de paardenstal heeft daar juist een opening (geen deur) en de wind komt dus langs de koeienstal én de gierputten de paardenstal in. Nu gaan ze op die boerderij ook de vloeibare koeienmest bewerken, zodat het vloeibare deel er weer uit komt en er een soort poeder van vezels overblijft. Dit gaan de boeren dan als bodembedekking van de koeienbedden strooien (nu ligt er zaagsel maar zaagsel kost geld, en ex-koeienpoep kost nu ook geld, en dan levert het weer wat geld op....) Maar goed als een boer kan besparen op zaagsel, dan zal hij het niet laten, bovendien kost het afvoeren van de mest natuurlijk ook geld....! Maar boeren kennende komt er een dag dat we ook gaan proberen of paarden op die zelfde poeder/stront/vezels kunnen staan.....
Een vrouwtje bij mij op stal had vroeger astma en haar keel reageerde behoorlijk op dit spul, de ammonia lucht zit er dus ook nog in. Tijd voor Ramiro om zijn koffertje te pakken.... 8) De pensionhoudster(mijn vriendin) toonde weinig emoties (?) maar de volgende dag toen er anderen bij stonden zei ze wel; dat het volgens haar niets zou helpen etc....Ze vindt het dus wel moeilijk maar dat kan ze niet zeggen, dus gaat ze een beetje lullig lopen doen......
We zijn afgelopen weekend met onze andere vriendinnen een weekendje weg geweest, en het scheelde niet veel of we hadden ruzie gekregen tijdens een potje scrabble.... :mad: ohhh wat zijn menselijke relaties toch moeilijk :(
Spannend, weer een nieuwe start, weer nieuwe mensen en paarden leren kennen....ozo spannend voor mens en paard. Ik zie ertegen op en ik kijk ernaar uit....zal Ramiro erg veranderen? Wie weet heeft hij zo te lijden gehad dat hij helemaal uit zijn bol gaat, hij is zo braaf nu......misschien juist omdat hij zich niet 100 % voelt??
Ach de tijd zal het leren, een vriendin van me die met alternatieve geneeskunde bezig is (niet bij paarden) zei me om hem (evt.non-verbaal) in te lichten van de plannen en hem zo op de hoogte te brengen van de plannen. Ik ga maar eens een goed gesprek met mijn vriendje houden. De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest......??!! De tijd zal het leren
Paarden zijn niet mijn hele leven,zij maken mijn leven heel!

Plaats reactie