Gisteren hebben Aron en ik lekker in ons eentje in de binnenbak gespeeld. Ik had hem het halstertouw om de nek geslagen dus hij liep los, en we gingen gewoon wat wandelen en rennen. (Ja ja, ik heb denk ik wel 2x de bak op en neer gerend in totaal! moest wel na een baklengte even op adem komen maar dat deert niet). Aron rent supernetjes mee en als ik stop, draait hij een half rondje om me heen en staat dan ook stil, dan staan we dus face to face. En dan gaat hij dus met zijn mond aan mijn gezicht zitten. Ik heb hem dat niet aangeleerd en zeker niet aangemoedigd, ik heb wel begrepen van zijn vorige verzorgster dat zij hem 'kuss' heeft geleerd en ook beloonde. Hij deed het gisteren dus een paar keer en ik weet niet zo goed hoe ik daar op moet reageren. Hij gebruikt alleen zijn bovenlip en wiebelt die heen en weer over mijn wang. Het ziet er ongetwijfeld heel schattig uit maar eigenlijk heb ik het liever niet. Met een kleine correctie (wapper met mijn handen) houdt hij wel even op maar 10 tellen later probeert hij het weer. Hoe kan ik hier het beste op reageren?
Aan mij zitten
-
Nicole
- Adminstrator
- Berichten: 8218
- Lid geworden op: 30 mei 2008, 11:40
Een paard neemt zichzelf mee, en zal zich altijd gedragen als paard.
Zo zijn ze geevolueerd, en ook al leven ze niet in vrijheid, ze zijn wie ze zijn en hebben hun eigen rituelen. Begroeten en zorgen voor je vriend om aan je (vrienden)relatie te werken is er een van.
Ik maak groot verschil tussen training en de psyche van het paard. Training is kunstjes aanleren en de psyche van een paard is zoals het dier is.
Paarden hebben geen handjes, ze doen ALLES met hun hoofd waar de vier allerbelangrijkste zintuigen zitten. Zien, horen, ruiken en proeven en eigenlijk ook nr 5, voelen. De neus is voor een paard het meest belangrijke, daar zitten ook de tastharen die eigenlijk uitstekende zenuwen zijn. Die mag je ook niet afknippen of wegbranden, dat is mishandeling. Daarom gaan we ook zo voorzichtig, en vooral zo zachtals mogelijk om met de neus van een paard. Het is een belangrijke en ook zeer gevoelige plek.
Paarden kennen twee manieren van ruiken, simpel uitgelegd:
dichtbij ruiken en iets ook betasten en
ver af ruiken.
Dichtbij gebruiken ze om iets te bestuderen, contact te maken met anderen of uit nieuwsgierigheid begruikt een paard de neus. (Wees maar blij, want zou hij het met de voetjes doen....)
Misschien helpt dit filmpje bij het begrijpen van paardengedrag, dan kun je zien dat het niet aangeleerd is maar puur, instinctief, paardengedrag. Zijn manier van contact maken en bestuderen. Twee van de negen basisgevoelens: Nieuwsgierigheid en zorg.
Dat is het mooiste wat er is. Dat is zijn pure gevoel, zijn DNA en zijn zo oprechte manier van contact maken.
Relaties zijn voor paarden heel erg belangrijk, in hun eigen wereld is dat de enige kans op pverleven, zorgen dat je een paar goede relaties hebt. Het is aan jou hoe je daar mee om gaat. Wil je een paard paard laten of wil je trucjes.
Filmpje over de neus
Zo zijn ze geevolueerd, en ook al leven ze niet in vrijheid, ze zijn wie ze zijn en hebben hun eigen rituelen. Begroeten en zorgen voor je vriend om aan je (vrienden)relatie te werken is er een van.
Ik maak groot verschil tussen training en de psyche van het paard. Training is kunstjes aanleren en de psyche van een paard is zoals het dier is.
Paarden hebben geen handjes, ze doen ALLES met hun hoofd waar de vier allerbelangrijkste zintuigen zitten. Zien, horen, ruiken en proeven en eigenlijk ook nr 5, voelen. De neus is voor een paard het meest belangrijke, daar zitten ook de tastharen die eigenlijk uitstekende zenuwen zijn. Die mag je ook niet afknippen of wegbranden, dat is mishandeling. Daarom gaan we ook zo voorzichtig, en vooral zo zachtals mogelijk om met de neus van een paard. Het is een belangrijke en ook zeer gevoelige plek.
Paarden kennen twee manieren van ruiken, simpel uitgelegd:
dichtbij ruiken en iets ook betasten en
ver af ruiken.
Dichtbij gebruiken ze om iets te bestuderen, contact te maken met anderen of uit nieuwsgierigheid begruikt een paard de neus. (Wees maar blij, want zou hij het met de voetjes doen....)
Misschien helpt dit filmpje bij het begrijpen van paardengedrag, dan kun je zien dat het niet aangeleerd is maar puur, instinctief, paardengedrag. Zijn manier van contact maken en bestuderen. Twee van de negen basisgevoelens: Nieuwsgierigheid en zorg.
Dat is het mooiste wat er is. Dat is zijn pure gevoel, zijn DNA en zijn zo oprechte manier van contact maken.
Relaties zijn voor paarden heel erg belangrijk, in hun eigen wereld is dat de enige kans op pverleven, zorgen dat je een paar goede relaties hebt. Het is aan jou hoe je daar mee om gaat. Wil je een paard paard laten of wil je trucjes.
Filmpje over de neus
-
Barbara
- Moderator
- Berichten: 602
- Lid geworden op: 18 mei 2010, 15:08
Nicole je lijkt doet t niet, dan kom ik bij mn eigen videos 
Ik wil hem graag paard laten zijn, maar ik word er onzeker van hoeveel mensen op verschillende manieren op dit gedrag reageren. De een zegt aah, schattig, hij geeft een kusje. Ik denk dan, nou, dat is het in ieder geval niet...
Een ander zegt, hij komt in je cirkel, zorg dat hij daar uit gaat. Je paard mag je niet aanraken! En dan denk ik weer, waarom niet? Ik raak hem ook aan...
Dit zijn mensen bij mij op stal, die ons samen zien rommelen en daar iets over zeggen.
Als ik jouw post goed begrijp, zie jij het als nieuwschierigheid en zorg, als contact maken met mij. En dat is natuurlijk iets moois en niet nodig om af te straffen. Hij doet ook niet hard, het gaat heel beheerst en zachtjes. Ik zal proberen of ik iemand zo gek krijg om ons te filmen vandaag, misschien doet ie t weer. Ik wil het hem in ieder geval niet gaan vragen, het is geen trucje dat ik hem op commando wil laten doen.
Het buigen wat we doen is op advies van de ostheopate om zijn rug open en soepel te houden, dus dat moet hij doen van mij (en daar beloon ik hem ook voor met een stukje wortel of biks). Maar aan mij neuzen hoeft zeker niet op commando.
Ik wil hem graag paard laten zijn, maar ik word er onzeker van hoeveel mensen op verschillende manieren op dit gedrag reageren. De een zegt aah, schattig, hij geeft een kusje. Ik denk dan, nou, dat is het in ieder geval niet...
Een ander zegt, hij komt in je cirkel, zorg dat hij daar uit gaat. Je paard mag je niet aanraken! En dan denk ik weer, waarom niet? Ik raak hem ook aan...
Dit zijn mensen bij mij op stal, die ons samen zien rommelen en daar iets over zeggen.
Als ik jouw post goed begrijp, zie jij het als nieuwschierigheid en zorg, als contact maken met mij. En dat is natuurlijk iets moois en niet nodig om af te straffen. Hij doet ook niet hard, het gaat heel beheerst en zachtjes. Ik zal proberen of ik iemand zo gek krijg om ons te filmen vandaag, misschien doet ie t weer. Ik wil het hem in ieder geval niet gaan vragen, het is geen trucje dat ik hem op commando wil laten doen.
Het buigen wat we doen is op advies van de ostheopate om zijn rug open en soepel te houden, dus dat moet hij doen van mij (en daar beloon ik hem ook voor met een stukje wortel of biks). Maar aan mij neuzen hoeft zeker niet op commando.
-
Nicole
- Adminstrator
- Berichten: 8218
- Lid geworden op: 30 mei 2008, 11:40
Wil hier best dieper op ingaan, maar ik weet niet of dat wel wordt gewaardeerd.
Wil je helpen, en een ding vind ik voor nu heel belanrgijk om te zeggen.
Het is jouw paard, jouw keuzes en ik weet uit eigen ervaring op de pensionstallen hoe moeilijk het is om je eigen ding te doen.
Hou je oren open, kijk naar anderen maar... Blijf trouw aan jezelf en wat JIJ wil.
Stel je voor, jij bent het paard en leeft zoals hij. Welke vrienden heb je?
In elk geval één mensenvriend die leuke dingen met je doet en je helpt met al je angsten en twijfels, die mens die tegen je zegt; Wat knap van je, dank je wel en een vriend die zegt ik wil graag dat ik je vriend ben en daar doe je, als paard, je best voor.
Je doet je best om die mens te snappen, en hoopt dat je goed egrijpt wat die mensenvriend allemaal bedoelt en van je wil. Die is je houvast. Vanuit een paard gezien leef je in 'Chimpansee land', die gedragen zich zo anders dan jij en dan je intsinct 'zegt'.
Stel dat al jouw goede bedoelingen worden afgestraft, je niet kan doen wat je van nature (je bent paard) doet om je vrienden te laten zien dat je ze waardeert, maar dat alles wat je zegt opgevat wordt als fout. Je wordt gestraft en als je dichtbij komt moet je weg.
Mensen zitten vaak vol met vooroordelen en veronderstellingen. Aannames en ideeën waar ik kostmisselijk van word en waarbij ik diep medelijden voel voor de eenzame paarden, en ook voor de mensen, ze missen het prachtige dier wat in een paard zit. Zij zien het paard als een gebruiksvoorwerp, en niet als een persoonlijkheid.
Een paard is een groepsdier en het belangrijkste is je vrienden te vriend houden. Dat geldt voor mensen niet (meer).
Voor een paard is zijn/haar doel je relaties goed onderhouden en zorgen dat de ander je waardeert, en dat kan een paard zelf heel goed. Die wil jou niet veranderen, die wil met je omgaan.
Je nemen zoals je bent.
Daar doen paarden hun best voor. Mensen doen dat.... 8)
Hoe vind jij het als je verkeerd wordt begrepen, en al je daden worden uitgelegd als wangedrag. Dan word je bang, eenzaam en wee je dat je 'iets' verkeerd doet, maar wa kan je als je paard bent?
Zou het niet leuker zijn om zelf te experimenteren en te ontdekken wat een enorm aardig dier Aron is? Hij heeft je keihard nodig, jij bent zijn uitje van de dag. Als je erkent dat een paard gevoelens heeft, dan moet je aandacht besteden aan zijn gevoelens, en die respecteren en als volwassene leiden.
Jij bepaalt wat je wil, en een paard niet meer aanraken klinkt heel eng en vooral koud.
Of wil alleen maar dat hij 'kunstjes' leert en zijn eigen identitiet als paard verliest. NIET in mijn cirkel komen.
Nee, je vijanden hou je op afstand, buiten je cirkel, maar je vrienden....
Vermenselijk niet, dat kan hij niet, hij is paard. Maar leer over paarden, hij is jouw ambassadeur van het paardenbestand, hij vertelt je heel veel. Je hpeft alleen maar te luisteren.
Denk er eens over na.
Ik hield altijd een simpele regel: "Of je koopt dit paard en je 'redt' het dier, of je geeft je mening, ik luister naar je, maar je laat mij in mijn waarde. Een paard vertelt me of het klopt of niet". Geen tussenweg.
Een paard is een geweldig voorbeeld van een relatie aangaan, dat is de basis van zijn hele bestaan, relaties. Zonder goede banden met anderen, geen leven= dood. Het is aan ons om hem te volgen of hem als dier, als persoonlijkheid af te wijzen of te koesteren en voor hem te zorgen.
Niet allen fysiek, maar ook mentaal. (als je die twee los van elkaar ziet)
Een leuk lijstje kan zijn:
Rituelen - je instinct
Gebruiken - je instinct met het aangeleerde (soorteigen gedrag)
Gewoontes - wat je leert in de omgeving waar je leeft, interactie met andere diersoorten =(jouw pakkie aan)
Het is JOUW paard, en hoe goed bedoeld de adviezen ook zijn, luister altijd naar anderen maar volg je eigen gevoel, luister naar je menselijk instinct wat zegt: wees humaan, maar vooral volwassen.
'Vroeger' dachten we ook dat negers dom zijn, nu hebben we geleerd dat het niet zo is. Dat ze net als ons zijn, maar er alleen in uiterlijk anders uitzien.
Dit is wat ik denk, en ik weet dat vele anderen het héél anders zien.
wink
Wil je helpen, en een ding vind ik voor nu heel belanrgijk om te zeggen.
Het is jouw paard, jouw keuzes en ik weet uit eigen ervaring op de pensionstallen hoe moeilijk het is om je eigen ding te doen.
Hou je oren open, kijk naar anderen maar... Blijf trouw aan jezelf en wat JIJ wil.
Stel je voor, jij bent het paard en leeft zoals hij. Welke vrienden heb je?
In elk geval één mensenvriend die leuke dingen met je doet en je helpt met al je angsten en twijfels, die mens die tegen je zegt; Wat knap van je, dank je wel en een vriend die zegt ik wil graag dat ik je vriend ben en daar doe je, als paard, je best voor.
Je doet je best om die mens te snappen, en hoopt dat je goed egrijpt wat die mensenvriend allemaal bedoelt en van je wil. Die is je houvast. Vanuit een paard gezien leef je in 'Chimpansee land', die gedragen zich zo anders dan jij en dan je intsinct 'zegt'.
Stel dat al jouw goede bedoelingen worden afgestraft, je niet kan doen wat je van nature (je bent paard) doet om je vrienden te laten zien dat je ze waardeert, maar dat alles wat je zegt opgevat wordt als fout. Je wordt gestraft en als je dichtbij komt moet je weg.
Mensen zitten vaak vol met vooroordelen en veronderstellingen. Aannames en ideeën waar ik kostmisselijk van word en waarbij ik diep medelijden voel voor de eenzame paarden, en ook voor de mensen, ze missen het prachtige dier wat in een paard zit. Zij zien het paard als een gebruiksvoorwerp, en niet als een persoonlijkheid.
Een paard is een groepsdier en het belangrijkste is je vrienden te vriend houden. Dat geldt voor mensen niet (meer).
Voor een paard is zijn/haar doel je relaties goed onderhouden en zorgen dat de ander je waardeert, en dat kan een paard zelf heel goed. Die wil jou niet veranderen, die wil met je omgaan.
Je nemen zoals je bent.
Daar doen paarden hun best voor. Mensen doen dat.... 8)
Hoe vind jij het als je verkeerd wordt begrepen, en al je daden worden uitgelegd als wangedrag. Dan word je bang, eenzaam en wee je dat je 'iets' verkeerd doet, maar wa kan je als je paard bent?
Zou het niet leuker zijn om zelf te experimenteren en te ontdekken wat een enorm aardig dier Aron is? Hij heeft je keihard nodig, jij bent zijn uitje van de dag. Als je erkent dat een paard gevoelens heeft, dan moet je aandacht besteden aan zijn gevoelens, en die respecteren en als volwassene leiden.
Jij bepaalt wat je wil, en een paard niet meer aanraken klinkt heel eng en vooral koud.
Of wil alleen maar dat hij 'kunstjes' leert en zijn eigen identitiet als paard verliest. NIET in mijn cirkel komen.
Nee, je vijanden hou je op afstand, buiten je cirkel, maar je vrienden.... Vermenselijk niet, dat kan hij niet, hij is paard. Maar leer over paarden, hij is jouw ambassadeur van het paardenbestand, hij vertelt je heel veel. Je hpeft alleen maar te luisteren.
Denk er eens over na.
Ik hield altijd een simpele regel: "Of je koopt dit paard en je 'redt' het dier, of je geeft je mening, ik luister naar je, maar je laat mij in mijn waarde. Een paard vertelt me of het klopt of niet". Geen tussenweg.
Een paard is een geweldig voorbeeld van een relatie aangaan, dat is de basis van zijn hele bestaan, relaties. Zonder goede banden met anderen, geen leven= dood. Het is aan ons om hem te volgen of hem als dier, als persoonlijkheid af te wijzen of te koesteren en voor hem te zorgen.
Niet allen fysiek, maar ook mentaal. (als je die twee los van elkaar ziet)
Een leuk lijstje kan zijn:
Rituelen - je instinct
Gebruiken - je instinct met het aangeleerde (soorteigen gedrag)
Gewoontes - wat je leert in de omgeving waar je leeft, interactie met andere diersoorten =(jouw pakkie aan)
Het is JOUW paard, en hoe goed bedoeld de adviezen ook zijn, luister altijd naar anderen maar volg je eigen gevoel, luister naar je menselijk instinct wat zegt: wees humaan, maar vooral volwassen.
'Vroeger' dachten we ook dat negers dom zijn, nu hebben we geleerd dat het niet zo is. Dat ze net als ons zijn, maar er alleen in uiterlijk anders uitzien.
Dit is wat ik denk, en ik weet dat vele anderen het héél anders zien.
wink
-
Monique
- Lid
- Berichten: 1003
- Lid geworden op: 30 mei 2008, 23:24
-
Barbara
- Moderator
- Berichten: 602
- Lid geworden op: 18 mei 2010, 15:08
Het doet me goed dit te lezen, dat sterkt me in mijn gevoel. Fijn! Vandaag was niet zo'n goeie dag, teveel spanning bij mij door een stomme meneer op stal en dat zorgt dan ook voor spanning bij Aron. Ik was al eerst mijn kast op gaan ruimen, om weer een beetje over de ergenis heen te komen, maar in de binnenbak was ik niet alleen dus kon ik niet doen wat mij leuk leek; lekker los wandelen en spelen. We hebben t maar rustig gehouden en een beetje gewandeld en de buigingen gedaan, en dan weer naar stal. Even zijn plekje gesmeerd (gaat echt super goed, het is nu nog maar op 2 kleine plekjes (euro en 2 euro) bobbelig) en iets lekkers gegeven in zijn stal. Ik knikker vaak een wortel in kleine stukjes in zijn stal, een beetje verstopt in het stro (ze krijgen zaterdags altijd een schone stal) zodat ie wat te doen heeft en misschien nog een fijne verrassing vindt ergens op de dag.
Bij het spelen in de bak heeft hij weer aan me geneuzeld, maar het was zachtjes en netjes. Na een tijdje was ik het zat en zei ik 'nu is t genoeg' en toen hield hij ook op.
Bij het spelen in de bak heeft hij weer aan me geneuzeld, maar het was zachtjes en netjes. Na een tijdje was ik het zat en zei ik 'nu is t genoeg' en toen hield hij ook op.
-
Nicole
- Adminstrator
- Berichten: 8218
- Lid geworden op: 30 mei 2008, 11:40
Dat doe je goed !
Het helpt om iets op te ruimen als je gespannen bent. Veen, opruimen of je tuig rustig nakijken op een krukje of een baal stro zijn bezigheden die je tot rust brengen.
Tussen de woorden door lees ik veel onzekerheid en twijfel. Die zijn gezond, en goed. Leer je eigen gevoel terug te krijgen. Gisteren liep ik aan je te denken terwijl ik hier de vorst probeer te trotseren en alle dieren te helpen met de barre tijd (ook de dieren die niet bij me horen, maar die hier wel leven).
Toen bedacht ik dat een vraag die bij jou past zou kunnen zijn; Is Aron bij je gekomen op basis van je verstand, en is het nog altijd het verstand wat jullie verstandhouding is. Is het nu liefde geworden, en dat denk ik, dan mag je 'houden van'. Dan zou je jezelf kunnen gaan afvragen waar HIJ behoefte aan heeft. Hoe uiten paarden hun affectie aan elkaar.
Kijk eens maar een merrie met haar veulen, hoe zacht ze het veulen behandelt en hoe weinig ze een veulen aanraakt maar wel aanstuurt. Of naar vrienden (paard) hoe die met elkaar omgaan. Hoe graag ze gewoon wat 'lummelen' en zo aan elkaar hun verbondenheid aangeven. Zonder doorlopend aan te raken, maar door er te 'zijn'.
Iedere dag samen is een goede dag, Aron laat zich niet afleiden door een irritante persoon, hij is blij JOU te zien. Blij met Barabara zoals ze is, zijn vriendin.
Bepaal je grenzen, laat je niet te veel afleiden door je menselijk zorgen, maar geniet van het samenzijn en vooral... vertrouw op je eigen gevoel. Je an alleen maar leren als je jezelf toestaan je nu en dan te vergissen.
Daar ben je mens voor, alleen de zeeanemoon eet haar eigen hersencel op omdat ze niet meer hoeft te bewegen als ze vast zit aan de rots.
Wij mensen, en paard, niet. Leven is leren, en leren is bewegen.
Jij hebt voor Aron een taak gevonden, werk wat helemaal bij hem past. Dat is keigoed, hij hoeft geen Totilas of Fuego te worden. Jullie hebben het helemaal voor elkaar. Focus je veel meer op wa er goed gaat, en leer de dingen die je nu tegenkomt te vermijden. Je hebt al zoveel bijgeleerd, nu jezelf nog toestaan om weer in je gevoel te komen.
Laat je niet gek maken, luister, denk na en maak jouw keuze.
Je verstand gebruik je bij de dingen als verzorging, werk en omgaan met 'eikels en eikelinnen' maar niet bij de liefde. De liefde voel je, en wat is mooier dan van iets houden. Het gaat vanzelf. Geloof niet dat daar uitzonderingen in zijn.
Hoop dat je er wat aan hebt.
Fijn ook dat Monique je bijspringt, en kijk eens goed naar het gezicht van Duende. Naar zijn ogen en zijn gezichtsuitdrukking. Wat voor paard zie je dan. Is hij vrolijk of ziet hij er eenzaam uit.
Paarden zijn voor mij altijd een graadmeter. Zie ik een blij paard dan doet de eigenaar het of iets goed, zie ik een triest paard of een met het hoofd in de stand van 'ik wil hier eigenlijk niet zijn' dan neem ik de 'adviezen' minder of zelfs helemaal niet aan.
Ogen van een paard zeggen veel, net als bij ons, leer je og te ontwikkelen en je zal zien dat je inzicht gaat krijgen in wat er IN het hoofd gebeurt. Alle paarden laten dat heel duidelijk zien. Het is aan ons of we die gevoelens erkennen of negeren. Negeren is het makkelijkste, dan hoef je alleen maar aan jezelf te denken en daarnaar te handelen.
Ga je ze zien, dan ga je jezelf vanzelf meer verdiepen in paarden en hoe ze zich voelen en wat ze ècht nodig hebben.
Die wortel trouwens, dat is super! Dat is de neus activeren, en dat is bij paarden, na het zicht het tweede heel belangrijk zintuig. Doe je goed joh !
Kweenie eigenlijk of je er wel iets aan hebt, ik ga altijd uit van het paard. Bij paard hij/zij op no.1 en ik op no.2 Ik zet me over mijn 'mensendingen' heen om er voor hem/haar te zijn.
Het helpt om iets op te ruimen als je gespannen bent. Veen, opruimen of je tuig rustig nakijken op een krukje of een baal stro zijn bezigheden die je tot rust brengen.
Tussen de woorden door lees ik veel onzekerheid en twijfel. Die zijn gezond, en goed. Leer je eigen gevoel terug te krijgen. Gisteren liep ik aan je te denken terwijl ik hier de vorst probeer te trotseren en alle dieren te helpen met de barre tijd (ook de dieren die niet bij me horen, maar die hier wel leven).
Toen bedacht ik dat een vraag die bij jou past zou kunnen zijn; Is Aron bij je gekomen op basis van je verstand, en is het nog altijd het verstand wat jullie verstandhouding is. Is het nu liefde geworden, en dat denk ik, dan mag je 'houden van'. Dan zou je jezelf kunnen gaan afvragen waar HIJ behoefte aan heeft. Hoe uiten paarden hun affectie aan elkaar.
Kijk eens maar een merrie met haar veulen, hoe zacht ze het veulen behandelt en hoe weinig ze een veulen aanraakt maar wel aanstuurt. Of naar vrienden (paard) hoe die met elkaar omgaan. Hoe graag ze gewoon wat 'lummelen' en zo aan elkaar hun verbondenheid aangeven. Zonder doorlopend aan te raken, maar door er te 'zijn'.
Iedere dag samen is een goede dag, Aron laat zich niet afleiden door een irritante persoon, hij is blij JOU te zien. Blij met Barabara zoals ze is, zijn vriendin.
Bepaal je grenzen, laat je niet te veel afleiden door je menselijk zorgen, maar geniet van het samenzijn en vooral... vertrouw op je eigen gevoel. Je an alleen maar leren als je jezelf toestaan je nu en dan te vergissen.
Daar ben je mens voor, alleen de zeeanemoon eet haar eigen hersencel op omdat ze niet meer hoeft te bewegen als ze vast zit aan de rots.
Wij mensen, en paard, niet. Leven is leren, en leren is bewegen.
Jij hebt voor Aron een taak gevonden, werk wat helemaal bij hem past. Dat is keigoed, hij hoeft geen Totilas of Fuego te worden. Jullie hebben het helemaal voor elkaar. Focus je veel meer op wa er goed gaat, en leer de dingen die je nu tegenkomt te vermijden. Je hebt al zoveel bijgeleerd, nu jezelf nog toestaan om weer in je gevoel te komen.
Laat je niet gek maken, luister, denk na en maak jouw keuze.
Je verstand gebruik je bij de dingen als verzorging, werk en omgaan met 'eikels en eikelinnen' maar niet bij de liefde. De liefde voel je, en wat is mooier dan van iets houden. Het gaat vanzelf. Geloof niet dat daar uitzonderingen in zijn.
Hoop dat je er wat aan hebt.
Fijn ook dat Monique je bijspringt, en kijk eens goed naar het gezicht van Duende. Naar zijn ogen en zijn gezichtsuitdrukking. Wat voor paard zie je dan. Is hij vrolijk of ziet hij er eenzaam uit.
Paarden zijn voor mij altijd een graadmeter. Zie ik een blij paard dan doet de eigenaar het of iets goed, zie ik een triest paard of een met het hoofd in de stand van 'ik wil hier eigenlijk niet zijn' dan neem ik de 'adviezen' minder of zelfs helemaal niet aan.
Ogen van een paard zeggen veel, net als bij ons, leer je og te ontwikkelen en je zal zien dat je inzicht gaat krijgen in wat er IN het hoofd gebeurt. Alle paarden laten dat heel duidelijk zien. Het is aan ons of we die gevoelens erkennen of negeren. Negeren is het makkelijkste, dan hoef je alleen maar aan jezelf te denken en daarnaar te handelen.
Ga je ze zien, dan ga je jezelf vanzelf meer verdiepen in paarden en hoe ze zich voelen en wat ze ècht nodig hebben.
Die wortel trouwens, dat is super! Dat is de neus activeren, en dat is bij paarden, na het zicht het tweede heel belangrijk zintuig. Doe je goed joh !
Kweenie eigenlijk of je er wel iets aan hebt, ik ga altijd uit van het paard. Bij paard hij/zij op no.1 en ik op no.2 Ik zet me over mijn 'mensendingen' heen om er voor hem/haar te zijn.
