Mijn paard staakt. Wat te doen; dwingen of verleiden ?

[Anneliesbvdv]

Mijn 5 jarige ruin heeft ontdekt dat ie ( zoals een echte puber) "nee" kan zeggen. Hij weigert dan mee te lopen en blijft stokstijf staan.
Hij heeft de patronen nu wel zo'n beetje door; 's morgens lekker op het land en 's middags rijden. Als ik dat om wil draaien, ziet ie dat niet zitten en weigert zelfs zijn stal uit te komen. Ook wil ie dan alleen maar richting landje.
Hij doet wel heel stoer, maar heeft maar een klein hartje, dus ik kan hem gemakkelijk een keer aanpakken, b.v. Met een zweepje, maar ik weet niet of ik hier wel verstandig aan doe. Ik probeer hem nu te verleiden; cirkeltje lopen, een u bocht maken, of aan het touw hangen (niet echt fijn voor hem, maar ik heb geduld) en zodra hij een stap doet "braaaaf". Ik blijf verder rustig en moet er stiekem wel een beetje om lachen, maar handig is het niet. Graag tips

[Nicole]

Als ik je verhaal zo lees dan is er wel vertrouwen, maar zouden jullie wat meer respect kunnen gebruiken.
Een keer aanpakken heeft weinig zin, wat wel zin heeft is duidelijk zijn (eerlijk blijven) zeggen met je gedrag wat je wil en dat van hem vragen. Wenst meneer dat niet, dan kun je jezelf wat meer verduidelijken. Neem eens een lange zweep mee, NIET om te slaan, maar om net even dat tikje te geven waarbij hij denkt; "Ze kan toveren, want ze kan zomaar mijn bil aanraken".

Respect=duidelijkheid
Duidelijkheid is vriendelijk, maar dwingend geleiden.
Slaan, schreeuwen of schoppen is noodgrepen verrichten en is eigenlijk altijd een teken, voor ons, 'ik weet niets anders dan dit'. Het effect op lange termijn is negatief. Zo leren paarden angst hebben, en angst is meestal niet ons doel.
Door duidelijk en eerlijk te zijn, zeker bij een puberpaard, wat nog een hele weg te gaan heeft krijg je respect. Dat is wat jullie op de lange duur een team zal laten zijn. Respectvol geleiden. Dat gaat niet vanzelf en kost tijd en geduld.
Oefen dit eens zonder ook maar een woord te zeggen, dat is paardentaal en dat snappen ze beter dan ons 'braaf'. In ons braaf zitten veel emoties zoals ergernis, opluchting, irritatie, giechelen, vertederd zijn, je zwak voelen etc. etc.
Daar hebben paarden moeite mee, ze volgen ons heel graag, maar ze kunnen ons alleen volgen als we echt sterk zijn. Sterk=krachtig en dat speelt zich af van binnen. Corrigeer maar eens lachend een kind, het zal je niet lukken. Je meent het dan niet.
Het is de duidelijkheid die respect oplevert en dan ontstaat op den duur een team, een tweetal wat elkaar vertrouwt en respecteert

Duidelijkheid en gehoorzaamheid zijn geen vieze woorden, sterker nog op je buitenrit kunnen ze het verschil betekenen tussen een verkeersongeluk of niet. Wie zaait zal oogsten, maar wie alleen oogst heeft het jaar erop niets te eten.

Dat is wat ik er over denk, en wat de paarden me geleerd hebben.

PS Verleiden is typisch menselijk, je lost er alleen bij soortgenoten (mensen onder elkaar doen dat) iets mee op maar bij dieren is ons verleiden vaker een teken van zwakte dan van kracht.
Dieren vallen niet voor verleidingstechnieken, ze willen gewoon weten waar ze aan toe zijn. Ze vallen voor kracht, en dat is geen fysieke worstelpartij maar kracht is duidelijkheid kunnen en durven geven. Links of rechts.
Daar hebben onze voorvaderen paarden eeuwenlang op geselecteerd, zodat wij onze paarden niet meer hoeven te temmen maar met ze om kunnen gaan. Paarden zien ons als hun hogere. Duidelijkheid is datgene waar iedereen naar op zoek is hoe moet dat, wat wil de ander van me en is dat helder, dan is er rust in de relatie. Dan kun je met elkaar samenwerken.

[Anneliesbvdv]

Ik ben inmiddels een paar weken verder en het stil blijven staan, (aan de hand) vooral als ik iets doe wat het patroon doorbreekt ( bv 's morgens iets anders doen dan naar de wei gaan) komt nog steeds voor. Ik blijf hangen op jouw antwoord over het verleiden. Ik merk dat ik dat juist vrij vaak doe. Ik vraag en ik krijg antwoord en zo niet dan probeer ik eerst hem te verleiden, voor ik echt dwingender wordt.
Ik merk dat mijn paard zijn maatje ook verleid om te spelen, als ze in de paddock staan. Een duwtje hier, een sprongetje van "ga nou mee". Niet dwingend, maar lief vragend.
Ik ben dan ook verbaasd dat je het menselijk gedrag noemt en dat het onduidelijk is voor een paard. Ik merk dat ie er ook echt wel op reageert en krijg dan het gevoel dat ie "het" echt voor mij doet en niet omdat ik het afdwing.
Ben ik nu te soft / te onduidelijk (volgens mij weet ie heel goed wat ik op dat moment wil ), of werk ik zo juist aan een leuke band ? Ik weet het even niet. Tja, paarden, ze blijven facineren.

[smartie]

Volgens mij heb je veel grondwerk gedaan met je paard, maar ken je ook het plaatsje inpikken? Dat was voor ons altijd een goede oefening als er 'discussie' met Ramiro ontstond over wie de 'baas'/ leider van ons tweetjes is.
Je paard staat los in een paddock en snuffelt wat of kijkt rond, jij loopt vastberaden op zijn achterhand af, want jij hebt besloten dat jij op dat plaatsje wilt staan. Blijft je paard er staan, dan ben je of niet duidelijk genoeg, of je bent niet genoeg de leider in zijn ogen... eventueel kan je ook proberen een touw voor je uit de gooien (rustig het is niet de bedoeling dat hij er vandoor stuift) blijft hij staan, dan loop je in een boogje terug naar een ander gedeelte, en probeert het nogmaals. loopt hij wel weg dan wacht je rustig tot hij weer een plekje heeft waar hij rustig staat en doe je het opnieuw, dit doe je een paar keer en dan zal je zien dat je paard toenadering zoekt en jouw gaat volgen als een hondje!
Voor ons is dit altijd een leuke oefening om zijn medewerking te krijgen.

[Anneliesbvdv]

Oh, leuk, dat ga ik morgen zeker proberen, thanx

[Anneliesbvdv]

Goed nieuws, hij is al weg voor ik zelfs maar in zijn buurt ben. Ik schrok er zelfs een beetje van, want ik wil hem natuurlijk wel mee kunnen nemen. maar ik realiseerde me weer dat lichaamstaal zo essentieel is, want toen ik weer met "zachte energie" naar hem toe liep, bleef ie staan.

Ik oefen dit ook met de jojo oefening van parelli. Ik straal ho uit en loop achterwaards bij hem vandaan, met een assertieve houding, en daarna vraag ik hem met zachte energie naar me toe te komen, halfverwege vraag ik hem weer met assertieve energie halt te houden en dan vervolgens achterwaards te gaan (dat vindt ie niet echt leuk, maar hij doet het wel) en vervolgens mag ie weer naar voren komen, enz. Enz. Leuk om te doen en met de verschillende soorten energie te werken. Je realiseert je niet altijd hoe belangrijk dit voor de paardentaal is, ook omdat je het vaak automatisch doet. Leuk je oefening. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe oefeningen, want hij kan al veel van het grondwerk en dan gaat de uitdaging er af. .

[ohanner]

lichaamstaal doet heel veel hé. verschiet daar ook altijd van. Zelfs naar het rijden toe. Ik ben iemand die de ene dag de rust zelve is en de andere dag wat zenuwachtiger of anders verwoord; gejaagder ben.
Eender hoe ik Zenga van de wei zal halen, ze zal even gersut van de weide lopen, maar eens aan de haak straalt ze altijd mijn humeur uit. Niet dat ze ooit gek zal doen, maar bijv. op een gejaagde dag zal ze wat meer staan rond draaien aan de haak en wat vlotter en springerig zijn onder het zadel. Ben ik de rust zelve dan is zij dat ook helemaal.
Ducho die weet het al vanaf ik in de stal kom en hij reageert daar ook altijd direct op.
Nu ga ik soms eerst gewoon op de weide wat tussen de kudde lopen als ik een gejaagde dag heb. Ik kriebel al de paarden eens, doe een praatje met hen, soms liggen ze nog languit in de weide en kan ik er gewoon bij gaan zitten en voel ik me zo helemaal rustiger en rustiger worden. Ik krijg meer en meer een band met die kudde en kom dan uiteindelijk helemaal zen uit de wei en klaar voor een rustig ritje.

[Anneliesbvdv]

Ja, mooi he, maar soms ook erg confronterend dat ze zo kunnen "spiegelen". Gelukkig is mijn paard vrij autonoom in zijn gevoel en blijft ie relaxed, ook als ik wat gespannen ben (tot op zekere hoogte). Zeker in een kudde, kan de sfeer zo heerlijk vredig zijn (leuk dat je zo onderdeel van kan uimaken van hun wereld).

Ik kijk vaak naar de dog whisperer ( moet toegeven een beetje verslaafd te zijn ). Leuk al die oplossingen voor hondeproblemen.
Hoewel een hond als jager natuurlijk een heel ander dier is als een paard (vluchtdier), herken ik toch veel uit de aanpak van cesar milan in het omgaan met energie. Kalm en assertief, is ook in de omgang met paarden, goed toepasbaar. Ook honden pakken onzekerheid meteen op. Ik maak wel eens gebruik van zijn manier om de hond uit zijn gedrag te halen door een " bite " in de hals te geven en zo als verrassing het gedrag te doorbreken.

Jammer dat er niet een horsewhisperer programma is.