Het lukte me om er een te maken, die daar ook gebleven is, dat wil zeggen dat deze naar een dame in Finland ging. Klaus geloofde eerst niet dat ik die had gemaakt, maar ja, toch echt wel. Hij was er erg enthousiast over en herkende in elk geval de zorg en de kwaliteit.
Daarna kreeg ik weer een bestelling, twee bruine. Vin dik ook een prachtige kleur. Die gemaakt en opgestuurd. Toen kwam er nog een, en nog een...
Inmiddels kan ik dus ècht zeggen dat ik internationaal verkoop.
Finland, Denemarken, Duitsland, Noorwegen, België, Zweden, Canada en gisteren een bestelling uit Texas.
'We' gaan naar Amerika!
Weer een droom die uitkomt? Hoe werkt dat toch... &waar heb ik het aan verdiend?
Plaatjes van de bruine Serreton PT, (zonder metaal)
Een paard laten staan voor de foto zoals je graag wil is niet eenvoudig, Neptuno kijkt een beetje erg 'lullig' omdat hij niet snapt wat ik in vredesnaam wil?
Maar ze worden steeds mooier, en ik vind ze zo leuk om te maken. Doe er ook echt mijn best op om alles keurig af te werken. Volgens de regels van de tuigmakerij.
De srretons zijn, zoals je ziet, geinspireerd uit Spanje. Ik vind hun principe om eerst jaren voornamelijk op de neus te rijden erg boeiend.
Het spaart de mond, en dat is wat we graag willen, een zachte mond en de besturing op bijna niets.
Paardvriendelijk, zacht, duidelijk maar vooral 1e klasse tuigleer uit Oostenrijk.
Wilde ik even delen, want ik ben er eigenlijk best een beetje trots op.
Als m'n Papa dit had geweten dan was hij vast een beetje trots op me geweest. Nu ik zelf nog naar Amerika... dat zal tegen die tijd wel zonder m'n gereedschapskoffertje worden. Maar m'n naalden, wat draad en m'n (Spaanse) elzen, die gaan wel mee.
